91. Dni krwi i światła gwiazd - Laini Taylor

Polski tytuł: Dni krwi i światła gwiazd
Oryginalny tytuł: Days of Blood and Starlight
Autorka: Laini Taylor
Ilość stron: 352
Wydawnictwo: Amber
Kategoria: fantastyka
Wydanie polskie: 2013
Wydanie oryginalne: 2012
Cena z okładki: 37,80 zł
Dostępna również: Księgarnia Gandalf
Ocena: 8/10

"Dawno, dawno temu, anioł i diablica zakochali się w sobie. Nie skończyło się to dobrze. Bo ośmielili się marzyć o świecie bez wojny i rozlewu krwi. Ale to nie był ich świat..."

Laini Taylor światową popularność zapewniła sobie książką Córka dymu i kości. Została ona wydana w 32 krajach. Zdobyła wszystkie najbardziej zaszczytne wyróżnienia literackie. Ich ukoronowaniem stał się tytuł Notable Book of 2011 przyznany przez „New York Timesa”. Powieść Dni krwi i światła gwiazd, część druga pięknego magicznego cyklu, natychmiast po premierze w listopadzie 2012 roku została entuzjastycznie przyjęta.

Karou zniknęła z Pragi i nawet jej najlepsi przyjaciele nie wiedzą, gdzie dziewczyna może się znajdować. Zuzanna i Mik oczekują na jakikolwiek kontakt z jej strony, gdyż sami wysłali do niej już milion e-maili. To samo robi Akiva, serafin, który doprowadził do tego, że Karou jest nazywana "kochanicą anioła". Nie może pogodzić się z jej stratą i nie wierzy w śmierć swojej ukochanej, jest gotowy odnaleźć ją pomimo wszystkich przeciwności losu. Gdy wreszcie Zuzanna otrzymuje e-mail od przyjaciółki od razu wyszukuje w niej ukrytą wiadomość. Czyżby Karou chciała, żeby Zuzanna ją znalazła i pomogła? W międzyczasie na całym świecie muzea historii naturalnej donoszą o niespodziewanych włamaniach. Nie znika nic cennego, tylko... zęby. Czy to jej kolejny ślad?

Tymczasem Karou przebywa w kazbie na odległej pustyni w świecie ludzi. Już wie kim jest, a właściwie czym jest. Jednak ta świadomość jest dla niej okrutna, gdyż niesie nieuniknioną prawdę – kocha wroga, a jej ukochany ją zdradził. Nie ma już Brimstone'a, nie ma jego magicznego sklepu oraz chimer, które ją wychowywały. Teraz Karou musi sama wziąć na siebie brzemię wskrzeszania i składać ofiarę z bólu. Wszystko rozgrywa się pod czujnym okiem Białego Wilka, dla którego dziewczyna tworzy armię ulepszonych chimer – wybiera wszystko, co najlepsze i poprawia ich, dodając im skrzydła. Niestety chimery jej nie ufają i za plecami wyzywają od zdrajczyń i kochanic anioła. Do świata ludzi przybywają skrzydlaci posłańcy, jednak wcale nie mają dobrych zamiarów. Odwieczna wojna ciągle trwa, jednak teraz wybucha ze zdwojoną siłą.

"Dawno, dawno temu w zamku z piasku mieszkała dziewczyna, stwarzała potwory, a potem wysyłała je przez dziurę w niebie".

Z Córką dymu i kości miałam okazję zapoznać się niecały rok temu i wtedy naprawdę bardzo żałowałam, że nie mogę przeczytać szybko kolejnej części. Dlatego kiedy dowiedziałam się, że druga część tego fantastycznego cyklu niedługo będzie miała swoją premierę – byłam wniebowzięta i nie mogłam się doczekać, żeby przeczytać tę historię.

Na początek muszę trochę ponarzekać na wykonanie książki. Przy okazji pierwszej części chwaliłam wydawnictwo, że okładka jest przepiękna, a poza tym przy każdym rozdziale mogliśmy zauważyć ozdobne pióro. Natomiast w tej części książka nie podoba mi się ani trochę od strony graficznej. Okładka Dni krwi i światła gwiazd nawet nie umywa się do pierwszej części, nie ma już pięknych ozdobień na prawie każdej stronie, a litery są tak małe, że ledwo da się cokolwiek przeczytać. Irytowała mnie jeszcze jedna rzecz – mianowicie to, że rozdziały nie były wydzielone na kolejną kartkę. Jeśli scena kończyła się w połowie strony to dwie linijki potem był tytuł kolejnego rozdziału. Te wszystkie rzeczy działały mi na nerwy, jednak treść wszystko wynagrodziła.

Córka dymu i kości miała w sobie wszystko to, co lubię: zarówno wątek miłosny, jak i ten dramatyczny; posiadała również wyrazistych bohaterów i nutkę tajemnicy. Ta część nie jest tak dobra jak poprzednia, jednak jest pomiędzy nimi tylko delikatna różnica. W pierwszym tomie Karou poszukiwała samej siebie i odpowiedzi na nurtujące ją pytania, tutaj już wszystko wie i ta prawda nie wywarła na niej zbawiennego wpływu. Zamiast odnajdywania siebie, szuka siły, która pomogłaby jej się podnieść po stracie najbliższych i po zdradzie ukochanego.

"Wrogowie są proszeni o ustawienie się w kolejce".

Dni krwi i światła gwiazd wykraczają ponad wszystkie poznane mi do tej pory gatunki. Jeszcze nie spotkałam się z tak unikatową i dobrze dopracowaną fantastyczną historią, w której tak naprawdę nie możemy nikomu ufać. Zawsze, gdy słyszałam o książce z wątkiem demonów i aniołów myślałam sobie, że to nudne i wszystko zostało na ten temat powiedziane. Bardziej nie mogłam się mylić. Anioły wcale nie są takie święte i pomocne, jak nam się wydaje, a demony wcale nie są aż takie złe i wbrew pozorom – mają również uczucia.

W pierwszej części dużo było mowy o miłości bohaterów, zarówno tej, kiedy poznali się w Pradze, jak i tej sprzed 18 lat, gdy Karou była jeszcze Madrigal z plemienia Kirinów. Jednak w tym tomie nie uraczymy ckliwych momentów z udziałem Karou i Akivy – autorka skupiła się na strasznej, krwawej i trwającej od niepamiętnych czasów wojnie pomiędzy serafinami a chimerami. A co jest w tym wszystkim najlepsze? Że nasi główni bohaterowie spotykają się w książce całe dwa razy i wbrew pozorom sytuacja między nimi nie jest idealna.

Szczerze mówiąc to w tym momencie uwielbiam autorkę za to, że skupiła się na wojnie, a nie na miłości, od niej aż mdliło w Córce dymu i kości. Natomiast w tej części byłam zafascynowana całą straszną wojną pomiędzy tymi dwiema rasami, a dodatkowo autorka przedstawiła to w tak realny i piękny sposób, że czułam się, jakby ten świat istniał naprawdę, jakbym niemal za chwilę mogła zobaczyć zlatujące z nieba istoty z równoległego wymiaru.

"Trucizna jest dla tchórzy. Wrogowie muszą krwawić".

Karou zawsze była silną i niezależną bohaterką, jednak w tej części zmieniła się w zlęknioną i zamknięta w sobie szarą myszkę, chociaż mimo wszystko zachowała z siebie jeszcze część dawnej silnej Madrigal. Dla mnie Karou dalej jest wręcz idealnym przykładem na to, jakie bohaterki powinny znajdować się w każdej książce. Jest świetna poprzez te swoje włosy w kolorze lapis-lazuli i siniaki, które powstały w wyniku składania ofiary z bólu, aż do samej tajemniczej i rezolutnej osobowości. Akiva dalej jest jednym z najlepszych partnerów głównej bohaterki, jakiego dane mi było poznać. Mimo tego, że ciągle szuka Karou to i tak jest genialnym żołnierzem, który nie zostawiłby swojego ukochanego rozdzeństwa – Liraz i Hazaela. W tej części poznajemy jeszcze lepiej Zuzanną i Mika, w których ja jestem bezgranicznie zakochana, a szczególnie w Zuzannie, która swoim lekkim podejściem do życia dodawała humoru tej historii.

Dla mnie ciężko było odnaleźć się w pierwszych 50 stronach, bo pierwszą część czytałam dość dawno temu i nie mogłam zapamiętać niektórych faktów, jednak niedługo potem wszystko stało się oczywiste. Niestety nie czytałam książki w zastraszającym tempie ze względu na te małe literki, o których wspomniałam na początku recenzji. Momentami ciężko mi się to czytało, a rozdziały okazywały się stanowczo zbyt krótkie. Według mnie akcja pędzi już niemal od pierwszych stron i gdy wreszcie odnajdujemy Karou historia robi się jeszcze bardziej ciekawa. Pod względem wydarzeń, które rozegrały się w tej części jestem nią o wiele bardziej oczarowana niż poprzednią.

Cała seria jest jednym wielkim i chodzącym brylantem wśród całej innej papkowatej i bezsmakowej fantastyki dla młodzieży. Według mnie wszyscy powinni rzucić inne książki, w stylu Naznaczonej bądź Szeptem, i zabrać się za coś bardziej wartościowego, za coś, co mogłoby sprawić, że przeniesiemy się do innego świata. Taką książką są właśnie Dni krwi i światła gwiazd. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z debiutancką powieścią Laini Taylor pt. Córka dymu i kości to stanowczo musicie to nadrobić. Jestem pewna, że pokochacie ją tak mocno jak ja i nie będziecie mogli pozbyć się jej z głowy. Sama bardzo czekam na następną część i na ekranizację, którą po prostu muszę zobaczyć. Coś czuję, że jeśli jakaś wytwórnia zabierze się za zekranizowanie tej powieści to wyjdzie jeden z najlepszych filmów fantastycznych. Ze swojej strony jeszcze raz gorąco polecam tę serię!

" - Ja zawsze chciałem być kąpielowym. Wybierz mnie, jestem milszy niż moja siostra.

Jael odwzajemnił gnuśny uśmiech.

- Nie jesteś w moim typie.

- Ty jesteś w niczyim typie – rzucił Hazael. - Nie, zaczekaj. Cofam to. Mój miecz mówi, że chciałby poznać cię lepiej".

Córka dymu i kości | Dni krwi i światła gwiazd | ?

Za możliwość uczestniczenia w wojnie między serafinami a chimerami dziękuję wydawnictwu Amber i portalowi A-G-W!